W początkowym okresie intensywnej germanizacji szkół w zaborze austriackim, poziom nauczania był niski, a sieć placówek szkolnych bardzo rzadka. W połowie XIX w. niewiele ponad dwadzieścia procent dzieci w wieku 7-12 lat było objętych szkolnictwem elementarnym. Sytuacja znacznie się poprawiła po uzyskaniu przez Galicję sporej autonomii w ramach Austro Węgier. W 1866r. została powołana Rada Szkolna Krajowa, odrębna przez pewien czas galicyjska władza oświatowa nad szkołami ludowymi i średnimi. Szkoły ludowe stały się obowiązkowe i bezpłatne, językiem nauczania został język polski. Powstało wiele nowych placówek, również na wsiach. Także mieszkańcy Gliczarowa dążyli do utworzenia w swojej miejscowości szkoły, w której kształcić miały się ich dzieci.

Te starania odniosły skutek: 25 marca 1910 roku uchwałą Rady Gminy w Gliczarowie została utworzona czteroklasowa szkoła, która działała od pierwszego września 1910. Zajęcia odbywały się w domach prywatnych. Niestety, w wyniku działań wojennych, powołania nauczyciela do wojska, częstych zmian kadry, szkoła podupadła i w pierwszej połowie 1917 roku zakończyła swoją działalność.

Po pierwszej wojnie światowej, po powrocie wielu gliczarowian z walk na froncie, wrócono do pomysłu budowy i uruchomienia szkoły. Tworzenie drewnianego obiektu rozpoczęto w 1922 roku, a ukończono w 1925. 18 listopada 1925 roku odbyło się uroczyste poświęcenie budynku. Dzieci uczyły się w nim i dodatkowo w dwóch prywatnych domach. W 1968 roku oddano do użytku nową, murowaną szkołę. Jej budowę rozpoczęła pani Emilia Tumidajewicz, ówczesna kierowniczka szkoły, a ukończył późniejszy wieloletni dyrektor, pan Wojciech Kalinowski.

Przez cały okres istnienia szkoły prowadzona jest kronika szkolna, w której zapisuje się najważniejsze wydarzenia z życia szkoły i wsi.